Przeznaczeni 1.

-Ona-

Czy przeciwieństwa się odpychają, a podobieństwa przyciągają? A może to

tylko przypuszczenia niektórych ludzi? Te pytania stawiam sobie od

pewnego czasu i mam coraz większy mętlik w głowie. Przecież kocha się

teoretycznie za nic.. to rodzi się samo w nas, przynosi ból,smutek,wiele

problemów, a zarazem szczęście,radość i to czego bardzo pragniemy.

Różni się od przyjaźni w dużym stopniu. Miłość jest czymś nie do

opisania, a poza tym ma być utwierdzona przysięgą, która mówi o

wierności, uczuciu i trwałości tego co obiecujemy. Ale o czym ja tu

mówię, czekam, czekam i chyba się nie doczekam tego jedynego. Moje

koleżanki ciągle latają za chłopakami, imprezy, kwiaty, całuski, a ja?

Siedzę w domu, co jakiś czas wyjdę z przyjaciółkami na zakupy albo na

miasto, róże mogę sobie sama kupić, a buziaki? Chyba tylko od mamusi i

tatusia. Sprawia mi to przykrość, zawsze myślałam, że jestem tyle warta i

ktoś przygarnie moje serce. Zdaje się, że jednak była to pomyłka.

Wszyscy mi wmawiają jaka ja to jestem piękna, zgrabna,ale czemu nikt z

płci przeciwnej nie chcę tego docenić? Od nowego roku postanowiłam, że

zmienię swój tryb życia, chociaż w minimalnym stopniu. Nie mogłam ciągle

się dołować, z Dianą postanowiłyśmy, że co tydzień będziemy razem

chodzić na treningi siatkówki. Co prawda nie byłam taka pewna czy dam

radę,ale jakoś to będzie, mogę czegoś nowego się nauczyć i pokonać swoje

słabości.

-On-

W sumie czemu jestem sam? Czy tam na górze nikt nie wyznaczył mi nikogo

do kochania, miłowania czy jakby to inaczej określić? Tak brakuje mi tego

uczucia.. uścisku i pocałunku. Od momentu rozwodu moich rodziców,

miłość straciła dla mnie znaczenie, ale nie mogę tak żyć. Potrzebuje..

Pamiętam te łzy w oczach, kiedy mój ojciec rozstawał się z mamą. Tak mi

było jej żal. Ta kobieta tak się dla niego starała, a on wybrał kogoś

innego, nie wiadomo skąd, czemu, po co. Ja do tego czasu nie mam do

nikogo pełnego zaufania, los tak chciał. Spełniam przynajmniej się w

moich pasjach, zdobywam cele, triumfuje i stawiam poprzeczki coraz

wyżej. Treningi były, a zresztą są dla mnie całym życiem,oprócz

rodziców, którzy mimo średniawych relacji, jako tako umieją się dogadać,

po tym co nawzajem wybrali. Zazdroszczę kolegom, którzy wieczory

spędzają w towarzystwie swoich „dam". Spacerują przy zachodzie słońca,

oglądają razem filmy,przytulają się, gadają czy nawet siedzą na tej

ławce. Mam tyle koleżanek, ale żadna nie jest tą, która byłaby stworzona

dla mnie. Nie jestem egoistą, naprawdę umiem docenić innych, jednak

muszę zważać na to kogo wybieram, co obiecuję i jaki jestem. Charakter, a

przede wszystkim postępowanie, pokazuje jaki to człowiek. Znam takich,

którzy nie mają szacunku do kobiet. Nie wiem jak można być takim

bezuczuciowym.. Każdy zasługuję na chwilę przyjemności i wysłuchania

tego co ma do powiedzenia.

-Ona-

Dzień za dniem mija tak, że nawet tego nie zauważam, ale nikt nowy nie

pojawia się na mojej drodze. Gdzie jest ta uliczka, w której znajduję się

ten na którego tyle czekam?! Mój książę chyba się spóźnia. Ta bajka

nigdy się nie zacznie. Doszłam do wniosku, że jedyne co mi zostało, to

patrzeć jak inni są szczęśliwi i cieszyć się tym co mają. Próbowałam

sobie wmówić, że to nie czas na to, ale niestety ten czas przyszedł i

ucieka mi coraz szybciej. Przeglądam fora, szukam sedna problemu. Nawet

internet nie umie odpowiedzieć na moje pytania. Czy to takie

skomplikowane? Coraz bardziej pogrążam się w takim hm.. nawet sama nie

wiem co mam na myśli. Czekam, aż z Dianą pójdę na pierwszy trening. Tak

bardzo coś mnie zachęciło oraz motywowało, to chyba bezczynność, która

powtarza się notorycznie. A może to znak z nieba? Może ktoś wysłuchał

moich opornych modlitw. Pamiętam słowa babci.

„Kochanie pamiętaj, żeby dobrać sobie takiego chłopaka, który zrobi dla Ciebie
wszystko,pokona każdą przeciwność, będzie Cię szanował i doceniał. Szukaj takiego, który zauważy twoje zdolności,wady jak i zalety,urodę i figurę,a przede wszystkim to jakie masz złote serce. Miłość nie jest taka prosta, jak 2+2, to jest trudniejsze równanie, które żeby rozwiązać trzeba się zastanowić, czy jedna liczba nie zmieni postaci wyniku. Nawet kiedy mnie już przy Tobie zabraknie, będę gdzieś tam spoglądać na Ciebie, wysłucham wszystkiego. Pamiętaj o cierpliwości."

Po moim policzku spływa łza. Tak bardzo tęsknie za nią. Jest mi potrzebna.

Ona stanowiła budulec do funkcjonowania mojego hm.. prawidłowego toku

myślenia? Zostawiła mnie, to znaczy umarła..Na pewno tego nie chciała, a

tym bardziej nie miała tego w planach. Wystawiła mnie na próbę, ale nie

wypowie się na temat rezultatu,tylko spojrzy z góry.

-On-

Pora na najlepszą część dnia!Trening. W końcu będę się mógł wyżyć, oby

trafił się dobry skład. Powoli zbieram się do wyjścia, nie ma co się

ociągać,zresztą za chwilę się pobudzę, pobiegam, wyżyje. Jak ja to

kocham. Takie oderwanie od problemów. Wsiadam właśnie do busa, co prawda

za chwilę się zaczyna, ale lekkie spóźnienie można usprawiedliwić.

Dojeżdżam spóźniony o niecałe 5 minut, wbiegam do budynku. Nie zwracam

uwagi na to co dzieje się wokół mnie. Przebieram się i wchodzę na salę.

Dość mocno kogoś potrącam,nie zwracam uwagi, ale z tyłu słyszę:

-Ałł.. zabolało.. naucz się chodzić, chyba dawno na to była pora.

Chcę odpowiedzieć chamsko, ale efektownie, jednak gdy obracam się moje oczy

doznają olśnienia. Nie reaguje na nic, po chwili wyczuwam klepanie po

ramieniu.„Wybudzam się", stoi za mną zdenerwowany trener, który każe

przeprosić i w jak najszybszym tempie wrócić do ćwiczeń, ale ja tracę

ochoty. Podchodzę do lekko przestraszonej dziewczyny i podaję rękę, aby

pomóc jej wstać, wiem,że musiało to ją zaboleć. Staram się jakoś

wytłumaczyć, ale ona mi przerywa.

-Ona-

Pierwszy trening zdaje się nawet ok. Nie jest tak źle, coś tam potrafię, a

przyznam, że pozostałe dziewczyny naprawdę nas miło przyjmują.

Rozgrywki, bardzo wciągają. Czas zleciał i już idę do przebieralni.

Aktualnie zgubiłam Dianę, ale cóż. Idę spokojnie, aż doznaję

niemiłego,ale dość silnego popchnięcia, upadam. Krzyczę zirytowana,

widząc,że to kolejny głupi chłopak, którego padłam ofiarą. On nagle

zatapia swój wzrok we mnie, nie reaguje kompletnie na nic, a ja patrzę

się w jego idealne ciało i olśniewające oczy, które tak mnie zauroczyły.

W końcu „budzi się z zimowego snu", powoli podchodzi i podaje mi rękę.

Korzystam z okazji, łapie jego dłoń,która jest taka gładka, a na dodatek

ciepła. Zaczyna się tłumaczyć:

-Wiesz.. przepraszam byłem taki zamyślony nawet..

Przerywam jemu i odpowiadam:

-Nie przepraszaj. Było minęło zapomnijmy, troszkę mnie zabolało, ale to nic. Poboli przestanie,tylko następnym razem może tak nie rozmarzaj, bo może skończyć się to gorzej.

-No rozumiem, rozumiem. Głupio wyszło. Alan jestem.
-A ja Emma. Chyba muszę już iść. Miło było poznać.

W sumie czemu zakończyłam rozmowę z tak boskim chłopakiem?! Nie znam nic

więcej, niż imienia. No nie. W końcu ktoś wpada mi w oko, a ja jak

zwykle. Psuje..

-On-

Tak to była ona. To ją zesłali mi z nieba. Widać, że aniołek, ale.. znam

tylko jej imię.. jak ją znajdę. No nie, nie pomyślałem. Jak zwykle. Cały

trening jestem zamyślony, nie dam rady grać. Ona tak mi namieszała w

głowie. Ale co jedno spojrzenie i ujęcie ręki może w sumie pokazywać?

Może to chwilowe zaskoczenie,zmieszane z pożądaniem.. Sam nie wiem co

mam w końcu myśleć. Chcę wrócić do domu, w tempie ekspresowym.Dzwonię do

mamy, która przyjeżdża jak na zawołanie. Widzi po oczach, że coś się

stało. Wypytuje się, a ja przyznaję się do tego co poczuło moje serce.

-Pamiętaj synek, nie podejmuj pochopnych decyzji. Parę razy pomyśl.. ta dziewczyna nie może uronić łzy przez ciebie. Nie rób błędów takich jak wiesz dokładnie kto..
-Mamuś,ale zrozum, że ja znam tylko głupie imię. Jak ja się z nią skontaktuje? A jak nigdy jej już nie zobaczę? Jeju.. mój błąd. Nie pogodzę się do końca życia,jeśli więcej moje oczy nie ujrzą, tej cudownej, a jak uroczej.. Tak bardzo chcę ją tylko dla siebie..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hejka. 
Mam nadzieję, że opowiadanie się spodobało.
Zapraszam do komentowania i wyrażania swojej opinii
Do zobaczenia